In haar column schrijft Jolanda de Jong over haar ervaringen als grootmoeder. Deze keer: Was ik nog maar even klein
Vandaag een stuiterende kleindochter op Skype. In geuren en kleuren vertelde ze dat de kerstman is aangekomen. Ze was met papa en mama naar de kerstparade geweest in Killarney. Dat wordt daar groots aangepakt met praalwagens, veel lichtjes en vrolijke muziek.
December is toch een spannende maand want Sinterklaas is nog maar net weg (hoewel deze in Ierland verder niet bekend is). Niet alleen een tweetalige opvoeding is een voordeel maar ook genieten van de twee tradities die erbij horen is best fijn. Met alle cadeautjes die daar bij komen kijken.
Het is heerlijk om te zien hoe de fantasie werkt bij zo’n kleintje. Een dochtertje van mijn collega zei dat de kerstman niet echt was. Een vliegende slee met rendieren kan ECHT niet. Maar hé, Sinterklaas die met een paard over het dak loopt is natuurlijk heel gewoon.
Elfjes en kabouters
In Ierland groeien de kinderen op met elfjes en kabouters. De elfendeurtjes zijn daar dan ook erg populair. Ook mijn kleindochter vond een elfendeurtje in haar kamer toen ze eenmaal naar haar grote bed ging. Er zit een klein sleuteltje bij en dan maar wachten of een elfje je huisje betreedt. En ja hoor, de volgende morgen was het sleuteltje weg en heeft Mitzy McSparklepants het huisje geaccepteerd. Grappig om te zien hoe zo’n kind dan meegaat in deze fantasie. Ze vindt het geweldig om een snoepje voor Mitzy achter te laten en is er dan van overtuigd dat zij hem ’s nachts heeft opgegeten. En als ze ’s ochtends veel te vroeg naast het bed van mijn dochter staat, zegt ze met een stalen gezichtje dat Mitzy haar heeft wakker gemaakt.
Wat zo mooi is aan deze deurtjes is dat kinderen als ze wat groter zijn ook echt briefjes neerleggen en hun boosheidjes kwijt kunnen bij “hun” elfje.
Heerlijk ook om te zien hoe ze met haar serviesje bezig is om thee te maken voor oma, en vergeet maar niet te blazen want de thee is heet, oma. D zelfgebakken koekjes er bij (wat maakt het uit dat het puzzelstukjes zijn) maken het helemaal af.
Heerlijk dat zo’n klein meisje alleen bezig is met de dag van vandaag. Voor zo’n kleintje is de wereld nog heerlijk veilig en onbezorgd. En eerlijker dan een mening van een kind kan je niet krijgen. Waar wij volwassenen nog wel eens een leugentje om bestwil vertellen om de ander niet te kwetsen, is een kind daar recht door zee.
De boze buitenwereld met de grote mensen problemen zijn gelukkig nog even ver weg. Geen oorlogen en bomaanslagen voor haar nog. Als ik haar zo bezig zie kan ik maar één ding wensen: Blijf zo lang mogelijk kind, mop.
Jolanda de Jong is 53 jaar en woont al 32 jaar samen met Hans. Zij is moeder van twee dochters, Patricia en Mariska, oma van Sophia, 2 jaar, en Thijs, 3 weken oud.
Lees hier alle bijdragen van Jolanda.
Ben jij ook een trotse grootouder en wil je op de hoogte blijven?
Meld je aan voor de gratis nieuwsbrief
Bedankt voor de aanmelding
Er ging iets fout. Probeer het nogmaals
Comments are closed.