Schrik niet maar ik ga mijn rijbewijs halen. Noodgedwongen. Met mijn 57 jaar ben ik ietwat aan de late kant maar ach, je bent nooit te oud om te leren. Het is noodgedwongen want mijn man is ziek. Zo ziek, dat we niet weten hoe lang we nog bij elkaar zullen zijn.
Dit blog gaat niet over het verdriet en de angst voor de toekomst. Het gaat over Frank en mij. En over een wens van hem. Hij zou heel graag willen dat ik mijn rijbewijs haal. ‘ook zonder mij moet je vrij zijn en overal naartoe kunnen,’ zei hij een paar maanden geleden, ‘om bijvoorbeeld in de auto te kunnen stappen om naar Liesbeth en de kleinkinderen(onze dochter) te rijden.
Oefenen, oefenen en oefenen
Inmiddels ben ik begonnen. Sinds drie weken mag het weer en Frank had me direct aangemeld. 6 lessen heb ik nu gehad. Twee keer anderhalf uur per week zit ik in een rood gevaarte en heb ik een shirt aan die diep uitgesneden is onder mijn oksel (voor de heftige zweetaanvallen, want dat zijn er nogal wat).
Het is best handig dat ik online nu heel veel kan oefenen en leren voor mijn theorie-examen. Dat was vroeger wel even anders. Ik heb het nodig om in mijn eigen tempo te leren. Ik heb gehoord over ‘theorie-in-1-dag’ waarbij je ’s ochtends les krijgt en ’s middags direct het examen aflegt. Niets voor mij. Ik heb de tijd nodig. Gelukkig zijn er meerdere sites waar je gratis je theorie-examen kunt oefenen.
Een onbereikbare liefde
Ik was 17 toen ik Frank ontmoette. Mijn ouders gaven een feest en hij bleek de zoon van een goede collega van mijn vader. We kletsten wat, dronken een drankje en hebben zelfs nog gedanst. Maar die avond bleek er geen vonk te zijn. Sterker nog ik was hem diezelfde avond alweer vergeten. Ik had mijn oog laten vallen op Wiebe. Wiebe had haar tot op zijn schouders maar droeg het bijna altijd in een knot. Ieder meisje in het dorp was verliefd op hem (althans, dat idee had ik toen). Heel af en toe had hij een meisje achterop de fiets en kon ik mijn jaloezie bijna niet bedwingen. Ik moest degene zijn die mezelf aan zijn zwart leren jack vasthield en altijd een vuurtje bij me had om aan zijn verslaving mee te helpen.
Lang verhaal kort: Wiebe bleek homo (waar ik pas jaren later achter kwam. De meisjes op de fiets waren slechts een ‘mooi beeld naar de buitenwereld’ aangezien hij zich in een grote identiteitscrisis bevond). In het dorp werd homoseksualiteit niet expliciet afgekeurd, het werd gewoon verzwegen, niet besproken. Het bestond niet. Misschien was dat nog wel erger.
Autorijden
En nu zit ik, na 40 jaar naast Frank te hebben gezeten, zelf achter het stuur. Het was niet zo dat ik het niet durfde, het niet kon of een trauma had. Ik heb gewoon nooit de behoefte of urgentie gevoeld. Het was niet nodig en dus heb ik er ook niet zo bij stil gestaan. Ik kan me ook niet herinneren dat het zo raar was dat ik mijn rijbewijs niet had. Met Frank kwam ik overal.
Ik heb denk ik de meeste moeite met de theorie. Dat gaat er bij mij gewoon niet zo makkelijk in. Het autorijden zelf vind ik eigenlijk wel leuk. Het is spannend, soms wat eng (de eerste keer op de snelweg, joh, ik had het even niet meer), maar de theorie is toch wat moeilijker aan te leren dan als je jong bent (denk ik). Ik heb daarom zelf een betaald pakket waarbij ik onbeperkt kan oefenen, online begeleid wordt en slaaggarantie heb.
Het geheim van de liefde
Frank kwam uit de stad en had via zijn vader, mijn vader benaderd of ik een keer met hem uitwilde (ja, zo ging dat toentertijd nog). Het begin van onze relatie zou ik eerder beschrijven als een innige vriendschap. Het was geen pats, boem, knal. Er waren geen vlinders, geen kriebels. Maar er was wel liefde. Liefde en genegenheid. En dat 40 jaar lang.
Misschien, hebben we vaak gezegd tegen elkaar, is dat wel het geheim van de liefde. Doordat de vonken er nooit vanaf hebben gesprongen, is er ook geen nostalgisch verlangen naar passie of vuurwerk. Onze relatie is altijd stabiel geweest, natuurlijk met ups en downs, maar wel stabiel. Voor sommige saai, voor ons erg kostbaar.
Ben jij ook een trotse grootouder en wil je op de hoogte blijven?
Meld je aan voor de gratis nieuwsbrief
Bedankt voor de aanmelding
Er ging iets fout. Probeer het nogmaals
Comments are closed.