Portret van mijn oma: Fay (10 jaar)- “Ik ga ook bij haar langs om te kletsen”    

‘Ik ben tien jaar en zit in groep zeven, in een heel leuke klas,’ zegt Fay uit Apeldoorn. ‘Mijn lievelingsdier is een kat. We hebben er drie: Mo en Poekie, twee katers, en Pluis, een vrouwtje. Pluis is de moeder van Poekie. Toen Pluis zwanger werd, hebben we één van de kittens gehouden.

Ik doe veel moeilijker dingen

Behalve van tekenen en knutselen houd ik erg van sport. Ik heb veel uitgeprobeerd: basketbal, tennis, hockey… Maar ik geef niet om balsport. Toen we in een theater waren en ik iemand kunstjes zag doen aan een ijzeren paal, dacht ik: dát is leuk! Zo ben ik op paaldansen gegaan. Paaldansen is een sport tussen dansen en acrobatiek in. Eerst zat ik in de beginnerscursus omdat ik niet sterk genoeg was. Je moet heel hard trainen om sterke arm- en beenspieren te krijgen. Nu zit ik op een vervolgcursus en doe ik veel moeilijker dingen. Hang op mijn kop of zo en leer steeds nieuwe trucjes. Met mijn twee beste vriendinnen zit ik ook op dansles, popshowdans waar we dansen op hippe liedjes. Verder houd ik van zingen.

” Ik ga alleen of met mijn vriendinnen. Soms zijn we met ons vijven, maar dat vindt ze gezellig.”

Of zomaar voor de gezelligheid

Ik heb dus best veel hobby’s, maar ga elke week naar mijn oma, de moeder van mijn moeder, die vlakbij ons in de buurt woont. Op maandag en soms op woensdag eet ik pannenkoeken bij haar. Ik ga alleen of met mijn vriendinnen. Soms zijn we met ons vijven, maar dat vindt ze gezellig. Ze komt uit een gezin met twaalf kinderen en is veel mensen gewend. Wij dekken de tafel, altijd met hetzelfde rood-wit geblokte kleed, en mijn oma bakt. Ik ga ook vaak bij haar logeren als papa en mama weg zijn. Of zomaar voor de gezelligheid. We pesten en rummikuppen of kijken tv in bed. Vroeger sliep ze boven, maar toen ze 80 jaar werd, heeft ze haar huis laten verbouwen om niet steeds de trap op te hoeven. Nu is ze 82 maar nog heel fit. Ze doet boodschappen op de fiets en gaat driemaal per week naar de sportschool. Of ze werkt in de tuin waar ze bloemen plant voor de bijen en pindakaas voert aan de vogels.

” Ze vertelt over de nonnen bij wie ze op school heeft gezeten en ze zegt dat mannen vroeger veel meer mochten dan vrouwen.”

Praten we over vroeger

Als ik jarig ben krijg ik geld en dan gaan we samen de stad in om een cadeau uit te zoeken en wat lekkers te eten. Lang voor ik geboren ben is mijn oma gescheiden; ze is al heel lang alleen. Maar niet echt alleen, want ze heeft mij, Isa mijn zus, mijn moeder en heel veel vriendinnen. En ze doet ook geen moeite om een nieuwe man te vinden. Ik ga ook bij haar langs om te kletsen. Dan praten we over vroeger. Ze is in de oorlog geboren, maar daar weet ze weinig meer van. Ze vertelt over de nonnen bij wie ze op school heeft gezeten en ze zegt dat mannen vroeger veel meer mochten dan vrouwen. Als ik dat hoor, ben ik blij dat ik nu ben geboren.’

Els de Groen is journaliste, schrijfster van kinderboeken en boeken voor volwassenen. Als journaliste kreeg ze de Jantje Betonprijs uit handen van Prinses Beatrix voor haar interviews met kinderen. En als schrijfster publiceerde ze o.a. ‘Even kaas halen’, een novelle over het verdriet van grootouders en kleinkinderen die elkaar nooit meer zien. Els de Groen is bovendien oma. Met deze reeks interviews wil ze duidelijk maken hoeveel kleinkinderen en grootouders voor elkaar kunnen betekenen.