“Met vier generaties op de foto!” Dat is een trotse uitroep van overgrootouders bij de geboorte van een achterkleinkind. Het is ook wel bijzonder dat het kan. En dan hebben we het niet over de uitvinding van fotografie.
Onze jongste generatie overgrootouders
Hoe is het om overgrootouder te zijn? Als je op internet daar naar zoekt, lijken overgrootouders samengevoegd met de grootouders. Maar klopt dat wel?
De leeftijd van vrouwen bij de geboorte van een eerste kind verschuift sinds de jaren 70 van ca. 24 naar 30 jaar. Als je in deze tijd je eerste achterkleinkind verwacht, is de kans groot dat je rond het begin van de tweede wereldoorlog geboren bent en nu tussen de 75 en 80 jaar.
Dan ben je niet meer zo sterk als je eigen kind en houd je vooral contact met je achterkleinkind door visites en familie-uitjes.
“Je levenservaring heeft je geleerd
hoe een mens overeind kan blijven in moeilijke tijden”
Belangrijkste rol van overgrootouders
Je belangrijkste rol voor je achterkleinkind, en voor de familie sowieso, is je grote levenservaring. Door te relativeren en te nuanceren, heb je geleerd hoe een mens overeind kan blijven in moeilijke tijden.
Niet alleen de persoonlijke levenservaring maakt dat iemand mild kan zijn en anderen kan stimuleren. Het kan al in de eigen eigen opvoeding van de overgrootouder meegegeven zijn.
Verouderd beeld bij jongeren
Jongeren zijn geneigd om te denken dat iemand die voor de tweede wereldoorlog geboren is, per definitie opgroeide met verouderde denkbeelden, zoals een strakke scheiding van de rollen van mannen en vrouwen.
Maar dat beeld is erg zwart-wit. Mijn overgrootouders, Johanna en Anton, trouwden in 1910. Ze omschreven hun huwelijk als een schip met twee kapiteins. Niemand was de baas over de ander.
Overgrootouders staan gewoon met beide benen in het leven. Goed, ze houden van Vera Lynn en Frank Sinatra. Maar The Bohemian Rhapsody van Queen staat wel op nummer één van hun Top 100.
Beroemde overgrootvader schrijft
Het is mooi als je je achterkleinkinderen nog een heel eind ziet opgroeien en je hen via direct contact je geestelijke erfenis kan doorgeven. Helaas is dat niet iedereen gegund. Maar er zijn ook andere manieren.
Acteur Sir Sidney Poitier heeft naar aanleiding van de geboorte van zijn achterkleinkind een boek voor haar geschreven: “Life Beyond Measure, Letters to My Great-Granddaughter.” Wetend dat met een leeftijdsverschil van 80 jaar, zijn tijd met zijn achterkleindochter kort zou zijn. Het is boek is heel anders geworden dan zijn andere autobiografische werken, waarin veel over zijn carrière staat. Voor zijn achterkleindochter schreef hij over de diepere vragen van het leven en zijn meest persoonlijke innerlijke ‘gevechten’.
Dat is toch ook waar het uiteindelijk om gaat? Hoe we hebben gehouden van anderen, de wereld en ons leven.
Ben jij ook een trotse grootouder en wil je op de hoogte blijven?
Meld je aan voor de gratis nieuwsbrief
Bedankt voor de aanmelding
Er ging iets fout. Probeer het nogmaals
Comments are closed.