In zijn column schrijft Opa Koe regelmatig over de alledaagse dingen die hij met zijn kleinzoon Demy meemaakt. Deze week: Keukenhulp
Onwillekeurig denk ik er weer even aan terug. De tijd dat ik stond te trappelen om de snijbonen te vermalen tot hapklare schaafsels, die rauw zelfs prima smaken.
Dat ook Demy zich de kunst van het malen eigen heeft gemaakt doet me deugd. Met veel elan zwiert hij aan de slinger en ziet hij dat de bonen met wel twee tegelijk door de molen worden verslonden. De messen zijn geslepen en moeiteloos komen de kortgemaakte snijbonen in de schaal terecht die we eronder hebben gezet. De honden kijken smachtend toe en hopen dat zo nu en dan een gesneden stuk boon uit de molen wordt geslingerd en over het randje van de schaal op de grond terecht komt. Ook voor hen smaken rauwe bonen bij tijde zoet!
De pret van het bonen malen
De pret van het bonen malen begint al als Opa Koe de bedaagde bonenmolen tevoorschijn haalt. Hij ligt in drie delen uiteen in de kast. Het mes past in het zware stalen deel dat opa vast zal schroeven op het aanrechtblad. De as van het mes past door een gat en op die as wordt de zwengel gezet. Om de boel soepel te laten lopen doet hij een druppel olijfolie op de as zodat de boel straks niet zal gaan piepen.
“De geur die de gesneden bonen verspreiden doen me aan mijn jonge jaren denken.”
De bonen liggen in slagorde te wachten tot hun lot zal worden bezegeld en ze genadeloos de molen in zullen verdwijnen. De molen heeft twee invoergaten. Die gaten liggen gapend te wachten tot Demy ze zal voeren met door opa al op voorhand geselecteerde en geprepareerde bonen.
Met een ferme zwier
Behoedzaam zoekt hij twee bonen uit. De één net iets smaller dan de ander. De dikste van de twee past precies in het gat dat links van hem zit en de kleine in het andere. Met een ferme zwier brengt hij het mes in beweging en als je stil bent hoor je hoe het door de kraakverse bonen glijdt.
De geur die de gesneden bonen verspreiden doen me aan mijn jonge jaren denken. Toen waren het niet mijn grootouders die me bonen lieten malen maar stond ik bij mijn moeder aan de keukentafel. Op het koude granieten aanrecht kon geen bonenmolen worden geschroefd maar op het formicablad van de tafel lukte het prima.
Demy zit ingespannen op zijn knieën op de stoel die ik bij het aanrecht heb geschoven. In gedachten zie ik weer de schaal die zich steeds verder vult met juist gesneden bonen en ik voel de ontluistering toen de laatste twee genadeloos tot hapklare schaafsels werden vermalen.
Hans Peter van Rietschoten (Opa Koe) is columnist op Opa ‘n oma, maar bovenal opa van Demy. Zijn enige kleinzoon is inmiddels 4 jaar oud en hij geniet van het oprgoeien van Demy. Op Opa ‘n oma beschrijft hij de grote avonturen en kleine belevenissen die hij met Demy meemaakt.
Hans Peter is auteur van het boek ‘De geboorte van een opa’; een bundeling van zijn columns en verhalen over de alledaagse dingen die hij met zijn kleinzoon meemaakt. Meer weten of het boek bestellen? Bezoek de website van de uitgever>>
Ben jij ook een trotse grootouder en wil je op de hoogte blijven?
Meld je aan voor de gratis nieuwsbrief
Bedankt voor de aanmelding
Er ging iets fout. Probeer het nogmaals
Comments are closed.