Volwassen kinderen met een midlifecrisis? Zo ga je ermee om!     

Of je er zelf nu wel of niet één hebt gehad, je kent het fenomeen ongetwijfeld; Een midlifecrisis. De één vindt het onzin en een westers verschijnsel, de ander erkend en ervaart het echt. Er zijn hormonale en wetenschappelijke bewijzen voor, dat het werkelijk wel bestaat. Feit is, wanneer iemand hier mee kampt het behoorlijk lastig kan zijn. Niet alleen voor de persoon zelf maar ook voor de omgeving. Vaak richt een midlifecrisis zich in eerste instantie op de partner, er ontstaat een gevoel van onvrede en onbehagen tegenover hem of haar. Ja, óók haar. Want zowel mannen als vrouwen kunnen een midlifecrisis krijgen. Hoe je als ouders hiermee omgaat? Hier enkele waardevolle tips.

Blijven praten

Als ouder van een kind wat met een midlifecrisis te maken heeft, is het soms lastig om dit vanaf de zijlijn te zien gebeuren. Je handen jeuken om in te grijpen, en wellicht om even goed de waarheid te vertellen. Heel verleidelijk, maar doe dit niet. In negen van de tien gevallen zal dit erin resulteren dat de deur dicht gaat en de dialoog stopt. Pak het juist anders aan en blijf in gesprek, te allen tijde. Ook wanneer je de twijfels, gedachten en acties van je kind niet goed begrijpt is het aan te bevelen om een luisterend oor te blijven bieden. Probeer hierbij zoveel mogelijk je eigen mening te parkeren en niet te snel adviezen te geven. Luister vooral en vraag door op onderwerpen die hem of haar bezighouden. Door te blijven luisteren krijg je grip op de gedachten die omgaan in iemands hoofd en kun je de connectie houden.

De oplossing

Al hoe graag je een oplossing wilt bieden, dit is niet de juiste aanpak. De oplossing zal vanuit de persoon zelf moeten komen, alleen dan is er volop motivatie. Dat komt omdat deze dan intrinsiek gemotiveerd is. Naast luisteren is het slim om je kind en zijn of haar partner naar een relatietherapeut door te verwijzen. Deze hebben meer kennis en ervaring met soortgelijke dilemma’s, maar het allerbelangrijkste is dat ze er emotioneel met meer afstand naar kunnen kijken. Ook wanneer je ervaring hebt als psycholoog, is het aan te bevelen niet te diep in te grijpen bij je eigen kind. Hoe je het ook wendt of keert, echt objectief kun je dan namelijk niet zijn. Relatietherapie is dan een veel betere oplossing. Soms gecombineerd met individuele therapie.

Kortom, wanneer jij het gevoel hebt dat je kind worstelt met een midlifecrisis is het goed om eens het gesprek aan te gaan met je kind. Doe dit op luchtige en laagdrempelige wijze zonder al te veel adviezen te geven. Verwijs door naar professionals waar mogelijk, wacht hier niet te lang mee want vaak is hierbij hoe eerder, hoe beter.