Bijna iedereen heeft wel een geur die aan grootmoeder doet denken. Denk aan de aroma van haar appeltaart. Óf, zoals mijzelf overkwam afgelopen week, de geur van zoete, rode wijn die me opeens heel sterk deed denken aan de sfeer tijdens ‘het borreltje voor het eten,’ bij mijn grootouders thuis. Het hele tafereel begon zich meteen voor mijn ogen af te spelen en de echte wereld om mij heen leek even verdwenen. Door de geur die zich een weg baande naar mijn geheugen waande ik mij bij hen thuis en een warm gevoel overspoelde me……wat een fijne tijd en wat een lieve grootouders.
Ik herinner mij ook dat wij als kleinkinderen het belangrijkste waren in oma’s leven, ze was de hemel te rijk wanneer we bij haar waren. Oma legde ons altijd in de watten, bij haar mochten we altijd een beetje meer dan thuis. En wat een lekker eten altijd! Gewoon oer-Hollandse pot maar dan op z’n oma’s….. Ze maakte altijd haar speciale gehaktballen, niet van een geheim recept hoor, maar niemand kon het zoals zij. Oma’s zachte drop herinner ik mij ook zo goed, wanneer ik langs het schap loop in de supermarkt dan zie ik oma nog altijd even voor me met dat schaaltje in haar hand.
Het huis geurt naar haar parfum
Voor het schrijven van dit artikel ben ik in gesprek gegaan met vrienden over hun grootouders. We spraken over de herinneringen die zij nu nog hebben aan hen en wat die voor hen betekenen. “Ik heb maar een paar herinneringen aan mijn grootouders in Suriname, vooral dat ze streng waren en het kattenkwaad wat ik altijd met hen uithaalde,” vertelt een vriend met een lach om zijn mond. “Ik zou graag willen dat ik meer tijd met hen door had kunnen brengen, ze zijn jong gestorven en in Nederland had ik ook geen opa en oma meer. Ik heb dat ervaren als een gemis tijdens mijn kindertijd en tienerjaren. Ik hoorde andere kinderen altijd vertellen dat ze naar hun opa en oma gingen en wat voor leuke dingen ze allemaal deden in het weekend. Dat had ik nooit en miste hen maar ik ben toch dankbaar voor de momenten die ik wel met hen had.
Helaas is mijn moeder pas overleden en ik ben enorm blij dat mijn zoon de kans heeft gehad veel tijd met haar door te brengen. Zij waren veel samen en hebben veel leuke dingen ondernomen waar hij het nu nog over heeft. Soms draagt hij haar parfum nog. Ze had altijd een mannenparfum op, dat vond ze fijner dan vrouwenvariant en wanneer ze uitging droeg ze altijd een specifiek luchtje waar het hele huis dan van doordrongen was. Dat is nu onze geur geworden. Wanneer we die geur opdoen komen er automatisch allerlei herinneringen aan haar boven en het kan zomaar zijn dat we dan een uur over haar praten en samen lachen. Hij vindt het cool dat hij zoiets van haar heeft en heeft warme gevoelens over de tijd met haar samen. Daar ben ik echt blij om.”
Het kleine jongetje onder opa’s jas
Een andere anekdote is die van Willem en zijn opa. Hij was opa’s oogappel, overal ging hij met opa naartoe, twee handen op een buik waren zij. Samen naar het paard Doortje in het bos, samen zeilen, samen fietsen, samen wandelen, samen uit volle borst liedjes van weleer zingen. Willem onder de jas van opa overal mee naartoe en was hij even niet bij opa, dan belde hij hem:”Kom je me halen?!” Dan stapte opa op de fiets en racete naar hem toe. Naarmate de tijd verstreek en Willem groter werd, ondernamen ze steeds minder en verwaterde het contact tot opa’s grote spijt. Voor opa is Willem nog steeds dat kleine jongetje onder opa’s jas en wanneer hij nu langsgaat of belt, opa zit nog boordevol verhalen en vertelt, tot Willem’s grote schik, geanimeerd over de belevenissen van toen.
Meer nostalgie?
Lees hier artikelen over nostalgie en het leven van vroeger: ouderwetse spelletjes, speelgoed van toen, of over hoe we we in de jaren ’70 en ’80 met een vouwwagen op vakantie gingen.
Ben jij ook een trotse grootouder en wil je op de hoogte blijven?
Meld je aan voor de gratis nieuwsbrief
Bedankt voor de aanmelding
Er ging iets fout. Probeer het nogmaals
Comments are closed.