Wanneer je kleinkind ziek is, kan je het lekker verwennen en het hem of haar zo comfortabel mogelijk maken. Het is natuurlijk altijd sneu, zo’n zielig hoopje mens, maar een griepje of een kinderziekte is niet heel dramatisch en het gaat weer over. Een heel ander verhaal is het wanneer je kleinkind ernstig ziek is, misschien zelfs een levensbedreigende ziekte heeft. Wat als je op een gegeven moment te horen krijgt dat hij misschien niet meer beter wordt.
Dan zijn de zorgen van heel andere aard. En daar komt ook veel verdriet bij. Verdriet om de lijdensweg die je kleinkind moet gaan, maar ook verdriet om de ouders, jouw (schoon) kinderen. Dubbel verdriet dus. Hoe ga je daarmee om? Hoe kan je, misschien lamgeslagen door alle zorgen en pijn, toch nog een steun en toeverlaat zijn voor je kinderen en kleinkind. Wat kan je bijvoorbeeld doen om ervoor te zorgen dat je kleinkind zo goed mogelijk door alle behandelingen heen komt.
Chronisch zieke kinderen
Wanneer een kind chronisch ziek is, heeft dat een behoorlijke impact; niet alleen op het kind zelf, maar ook op de rest van het gezin. De ziekte bepaalt voor een groot deel hoe het gezinsleven eruit ziet. Hoe ga je daarmee om en zorg je ervoor dat iedereen het blijft volhouden en positief blijft.
Leuke dingen ondernemen, zodat de aandacht even van de ziekte wordt afgeleid
In de periode van de ziekte van een kind, waar in het misschien voelt alsof alles daar om draait, is het zo belangrijk dat die wereld af en toe groter gemaakt wordt. Door leuke dingen te ondernemen zorg je ervoor dat iedereen even afgeleid wordt van die nare ziekte. Genieten met elkaar van mooie momenten. Juist in een moeilijke periode beleef je die heel intensief. Gelukkig hoef je dit niet altijd alleen te doen. Er zijn goede stichtingen die zich bekommeren om het lot van ernstig zieke kinderen. Stichting Opkikker is daar een voorbeeld van. Deze stichting organiseert zo’n tweeduizend keer per jaar een onvergetelijke dag voor het zieke kind en de rest van het gezin.
Een kind met een levensbedreigende ziekte
Wat als je (klein)kind een levensbedreigende ziekte heeft en de donkere wolken van een afscheid boven je hoofd hangen? Een kind heeft de toekomst. Niet alleen z’n eigen toekomst, maar het maakt ook deel uit van jouw toekomst. Kinderen horen niet eerder te gaan dan hun ouders en grootouders. Dit is zo onnatuurlijk dat het ook niet te bevatten is.
“We kunnen niet meer dagen aan het leven voegen,
maar wel meer leven aan de dagen”
Machteloos gevoel
Dan is daar het machteloze gevoel dat je niets kunt doen om jouw zo dierbare kleinkind te ‘redden’. Het enige dat je kunt doen is zoveel mogelijk mooi leven aan z’n dagen toevoegen. Op de manier zoals die ook beschreven is bij het stukje over chronisch zieke kinderen. En ook hiervoor zijn stichtingen die er alles aan willen doen om daarbij te helpen. Bijvoorbeeld door een laatste grote wens van een kind in vervulling te doen gaan.
Wat kun je als grootouders doen voor de ouders?
Je kunt er voor hen zijn wanneer ze erover willen praten of komen uithuilen. Hen ontlasten door iets met je kleinkind te ondernemen. Het is ook goed om henzelf afleiding te bezorgen door gezamenlijk iets te ondernemen. In het beginstadium kun je hen helpen bij de zoektocht naar de juiste professionele hulp. En je kunt een steun en een extra ‘oor’ zijn bij het voeren van een moeilijk gesprek met artsen.
Een aantal stichtingen op een rijtje:
- Cliniclowns Met goocheltrucs, muziek verhalen en grappen bezorgen ze kinderen in het ziekenhuis onvergetelijke momenten.
- Make-a-wish en stichting kinderwens Zij vervullen de allerliefste wens van kinderen van 3 tot 18 jaar met een levensbedreigende ziekte.
- Stichting Opkikker Zij zorgen voor lichtpuntjes in het leven van het zieke kind en de andere gezinsleden.
- Villa Pardoes Villa Pardoes laat families met een ernstig ziek kind genieten van een week gratis vakantie.
Ben jij ook een trotse grootouder en wil je op de hoogte blijven?
Meld je aan voor de gratis nieuwsbrief
Bedankt voor de aanmelding
Er ging iets fout. Probeer het nogmaals
Comments are closed.