In haar column schrijft Maaike Oostingh over haar belevenissen met haar kleinzoon Dorus. Deze keer: De blauwe trekker
Mijn kleinzoon Dorus van bijna drie is gefascineerd door landbouwwerktuigen, graafmachines, kranen, shovels en heftrucks.
Niet zo heel verwonderlijk, aangezien hij regelmatig op het loonbedrijf van de familie komt en daar naar hartenlust allerlei soorten rijdend materiaal kan bewonderen. En, wanneer hij mazzel heeft, mag hij even meerijden met oom Gerard, oom Jaan, oom Paul of een van de andere leden van zijn uitgebreide familie van moederskant.
Eén van Dorus’ favoriete boekjes is een speelgoedboekje met alleen maar trekkers en andere landbouwmachines. Hij wil dat graag met me lezen, maar dan zijn de rollen omgedraaid: hij vertelt oma precies hoe alles heet en oma luistert geduldig. Af en toe noemt ze een naam met het risico dat ze, begeleid door een strenge blik, door kleinzoonlief wordt gecorrigeerd.
De lessen van Dorus
Deze ‘lessen’ van Dorus vinden niet alleen thuis op de bank plaats; ook tijdens onze talloze fietstochten word ik onderwezen door de kleine man.
Parmantig zit hij op zijn stoeltje voor mij en wijst me de weg. Want wanneer hij eenmaal een interessant object heeft gezien, moeten we er achteraan. Dat kan leiden tot avontuurlijke tochten over hobbelige paadjes en bijna onneembare steile bruggetjes. Maar ja, een ware oma draait haar hand daar niet voor om en volgt onvoorwaardelijk de passie van haar kleinkind. Ook wanneer dat betekent dat ze de halve polder door moet.
eenmaal een interessant object heeft gezien, moeten we er achteraan. Dat kan leiden tot avontuurlijke tochten over hobbelige paadjes en bijna onneembare steile bruggetjes
De blauwe trekker
Het hoogtepunt van deze tochten vindt plaats wanneer er een blauwe trekker gespot wordt. Dat is Dorus zijn favoriete landbouwwerktuig. In het echt natuurlijk het allermooist, maar hij heeft ontdekt dat deze machine ook te bewonderen is op de telefoon of tablet. Dat leidt ertoe dat hij een ieder die deze hulpmiddelen zichtbaar bij zich draagt, verzoekt om een filmpje van de blauwe trekker op te zoeken. Wanneer dat lukt, nestelt hij zich tevreden op de schoot van degene die zijn wens inwilligt, om vervolgens uiterst geconcentreerd het filmpje te bekijken.
Niet voor één gat te vangen
Ik heb de beelden al talloze malen met hem bekeken, dus probeer ik er weleens onderuit te komen. Dat gaat niet zonder slag of stoot. Laatst was ik bij hem thuis aan het oppassen toen het verzoek weer kwam. Ik zei dat ik het filmpje op mijn telefoon niet kon laten zien, waarop hij de tablet van zijn ouders pakte. Ik sprak hem corrigerend toe met de woorden: “Die is van papa en mama, daar mag jij niet aankomen”. Het antwoord volgde direct: “Maar jij wel!”. Tja, hij is niet voor één gat te vangen wanneer het om zijn passie gaat.
Elektrische grasmaaimachine
Zoals veel van mijn collega- grootouders, vraag ik me weleens af wat Dorus in de toekomst zal gaan doen. Hij is niet alleen geïnteresseerd in de werking van rijdende machines, maar ook in die van andere objecten. Dat gaat best ver. We waren niet zolang geleden in de dierentuin en uiteraard wezen we Dorus op allerlei boeiende bewoners. Die waren wel interessant, maar wat hem het meest boeide waren de elektrische grasmaaimachine en de waterpomp. Die wilde hij wel graag nader onderzoeken; de capriolen van de aapjes werden op het tweede plan gezet.
Misschien een techneutje in de dop???
Maaike Oostingh heeft als webredacteur bij Opa ’n oma gewerkt en bijgedragen aan de groei van de website. Nu schrijft ze regelmatig over haar belevenissen met haar kleinzoon Dorus.
In het dagelijks leven heeft Maaike haar eigen tekstbureau Taalopkoers en werkt ze in het onderwijs.
Ben jij ook een trotse grootouder en wil je op de hoogte blijven?
Meld je aan voor de gratis nieuwsbrief
Bedankt voor de aanmelding
Er ging iets fout. Probeer het nogmaals
Comments are closed.