In zijn column schrijft Opa Koe regelmatig over de alledaagse dingen die hij met zijn kleinzoon Demy meemaakt. Deze week: Kabaal
In een wijk als die waar wij wonen, kijk ik niet meer op van wéér een heistelling die in positie wordt gebracht om de fundering van een bouwwerk middels fikse betonnen palen gestalte te geven.
De stofwolk die telkens weer aangeeft dat de heipaal flink op zijn kop krijgt, houdt geen gelijke tred met het enorme lawaai dat het heien met zich meebrengt.
Bij de eerste klap kijken we nog even op om te bepalen welk deel van de tot dan ongerepte ruimte in onze wijk nu aan de beurt is om ten prooi te vallen aan graafmachines en hijskranen. Het geluid echoot langs in aanbouw zijnde huizen en rijen net opgeleverde woningen.
Oorverdovend geluid
Het wordt weerkaatst door “oud” bouw en komt uiteindelijk bij ons terecht. We vermoeden dat er druk gewerkt wordt aan het winkelgebied dat deels boven de snelweg wordt gebouwd maar zeker weten doen we het niet. Het geweld waarmee de palen in de grond geslagen worden is ongekend, het geluid oorverdovend.
Demy is vol enthousiasme en zou het liefst bij iedere bouwput halt houden. De graafmachines en heistellingen zijn favoriet, mits op afstand en niet in gebruik. Te harde geluiden verdraagt hij kennelijk niet, want met zijn handen schermt hij zijn oren af als het hem te gek wordt.
“Even de rust van het niets horen is best fijn op zijn tijd.”
Het lawaai van rammelende winkelkarren en langsrazende treinen probeert hij zo goed en zo kwaad als het kan te vermijden.
In de wijk waar hij woont dringt geen bouwrumoer meer de huizen binnen. Dat is al lang geleden verstomt. Hooguit wat geraas van de rijksweg die op gehoorafstand ligt en dan nog alleen als de wind het geluid zijn kant uit voert.
Sirene van het luchtalarm
De sirene van het luchtalarm laat hem verschrikt opkijken en feilloos weet hij ze te onderscheiden in de wirwar van torens en masten in het landschap. Op gepaste afstand wil hij ze nader bekijken maar de angst dat ineens het alarm af zal gaan, is van zijn gezicht af te lezen.
Zal hij eraan gaan wennen, het kabaal van onze samenleving? Zo nu en dan word ook ik horendol van wat ik om mij heen hoor en houd ik me liever doof voor al het geluid met mijn kussen op mijn oren. Even de rust van het niets horen is best fijn op zijn tijd.
Hans Peter van Rietschoten (Opa Koe) is columnist op Opa ‘n oma, maar bovenal opa van Demy. Zijn enige kleinzoon is inmiddels 4 jaar oud en hij geniet van het oprgoeien van Demy. Op Opa ‘n oma beschrijft hij de grote avonturen en kleine belevenissen die hij met Demy meemaakt.
Hans Peter is auteur van het boek ‘De geboorte van een opa’; een bundeling van zijn columns en verhalen over de alledaagse dingen die hij met zijn kleinzoon meemaakt. Meer weten of het boek bestellen? Bezoek de website van de uitgever>>
Ben jij ook een trotse grootouder en wil je op de hoogte blijven?
Meld je aan voor de gratis nieuwsbrief
Bedankt voor de aanmelding
Er ging iets fout. Probeer het nogmaals
Comments are closed.